Patron

 

Urodził się 10 maja 1921 r. w Zawoni (pow. Końskie)   w rodzinie rolniczej Walentego i Stanisławy z Kaletów. Ochrzczony został      15 maja w Wysokiej. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Pogroszynie i Wieniawie.

 

Powołanie do kapłaństwa zrodziło się u niego wcześnie, dlatego po ukończeniu 6 klasy szkoły podstawowej zgłosił się do szkoły Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie. Musiał jednak  z niej zrezygnować   z powodu choroby matki i – jako najstarszy z rodzeństwa - pomagał w gospodarstwie.

 

Ukończywszy 7 klasę zapisał się do Małego Seminarium Duchownego Księży Salezjanów w Lądzie n. Wartą. Do wybuchu wojny ukończył dwie klasy gimnazjalne. W lutym 1939 r. rodzice nabyli gospodarstwo w Białobłotach i tam się przeprowadzili.

 

Wojna przerwała mu naukę. Rodzinę wysiedlono i skierowano na przymusowe roboty w okolice Wąbrzeźna. Tam spędził okupację.

 

Maturę zdał w Państwowym Liceum Ogólnokształcącymw Grudziądzu 1 lipca 1947 r. Jeszcze tegoż miesiąca zgłosił się do Seminarium Duchownego w Pelplinie.

 

Święcenia kapłańskie przyjął 20 grudnia 1952 r. z rąk biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego w pelplińskiej katedrze. 1 stycznia 1953 r. został skierowany do Kleszczowa jako wikariusz-ekspozyt w zależności od proboszcza w Pogódkach. Jednak już po miesiącu, z dniem 4 lutego, przeniesiono go na wikariat do Śliwic,  a 14 stycznia 1954 r. do Czerska. 6 kwietnia 1954 r. otrzymał nominację na administratora parafii w Konarzynach w powiecie kościerskim. Na tej niewielkiej placówce w Borach Tucholskich - obok duszpasterstwa - z wielkim entuzjazmem podjął prace remontowo-budowlane. Najpierw odnowił i powiększył kaplicę p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej Opluchu. Następnie przystąpił do budowy kościoła w Konarzynach. W miejscowości tej parafię utworzono w 1933 r.,a kościół p.w. św. Antoniego wzniesiono w latach 1936-1937. Niemcy w 1945 r., opuszczając wieś, wysadzili go w powietrze. Po wojnie nabożeństwa odprawiano w drewnianej kaplicy. Mimo że parafia była niewielka, ks. Jan Tkaczyk, korzystając z "odwilży" politycznej po czasach stalinowskich, w 1956 r. podjął myśl budowy nowego kościoła na starych fundamentach. Projekt wykonali inż. L. Taraszkiewicz i J. Bojarski. Inwestycję finansowo wspierała Kuria Biskupia.

 

Zaangażowanie proboszcza i parafian było tak wielkie, że już w listopadzie 1957 r. budowla była pod dachem, a 1 listopada 1958 r. poświęcił ją biskup Kazimierz Józef Kowalski. W następnych latach trwały prace wyposażeniowe, prowadzone łącznie z renowacją plebani. 18 czerwca 1960 r. ukończywszy kościół konsekrował biskup ordynariusz chełmiński. Do tej uroczystości przygotowano się misjami, które w październiku 1959 r. przeprowadzili Ojcowie Oblaci z Laskow

 

Wkrótce, 1 września 1960 r., ks. Jan Tkaczyk objął parafię w Starej Kiszewie. I tu z zaangażowaniem podjął - obok duszpasterstwa - prace modernizacyjno-budowlane. Ks. Jan Tkaczyk odrestaurował kościół dając mu nową polichromię, witraże i ołtarz, wyremontował organy i zmodernizował elekryfikację, wzbogacił kościół o nowe sprzęty liturgiczne.

Wierni z uznaniem wspierali proboszcza ks. Jana Tkaczyka, kiedy zlecił wykonanie polichromii przedstawiającej historię św. Marcina.

Tak odnowioną świątynię konsekrował 25 sierpnia 1963 r. biskup K. J. Kowalski. Ponadto ks. Tkaczyk adoptował do współczesnych potrzeb plebanię w Starej Kiszewie, a nową zbudował przy kościele filialnym w Płocicznie, przyczyniając się w ten sposób do utworzenia tam samodzielnego ośrodka duszpasterskiego, a w 1989 r. parafii. Jesienią 1968 r. zapisał się na studia z zakresu historii sztuki w ATK w Warszawie.

 

1 września 1970 r. nastąpiła zmiana placówki - ks. Witold Kalinowski z Górnej Brodnicy przeniósł się do Starej Kiszewy, a ks. Jan Tkaczyk poszedł do Brodnicy Górnej i pozostał          w niej aż do śmierci.

 

Podobnie jak na poprzednich placówkach, z dużą energą i poświęceniem podjął prace remontowo-budowlane.

 

Z dokonań materialnych, jako bardziej zauważalnych i wymiernych w porównaniu  z duszpasterskimi, należy tu wyliczyć: budowę wieży kościelnej, zakupienie trzech dzwonów spiżowych, remont kościoła, postawienie nowych ołtarzy i chrzcielnicy z szydłowieckiego piaskowca, pancerne tabernakulum, organy, wzniesienie nowej plebani i domu parafialnego z salkami katechetycznymi, uporządkowanie obejścia. I znowu, po zakończeniu tych przedsięwzięć zaprosił na dzień 19 września 1987 r. biskupa ordynariusza Mariana Przykuckiego celem dokonania konsekracji kościoła.

 

Doceniając zasługi ks. Jana Tkaczyka, zaangażowanie w różnoraką działalność Kościelną, biskup Jan Bernard Szlaga mianował go dnia 28 listopada 1992 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Kartuskiej. Uzasadniając swą decyzję, w dokumencie nominacyjnym Ksiądz Biskup napisał: Jest Ksiądz Proboszcz ceniony za koleżeńskość, rzeczowość i stałą chęć współpracy. Zmysł organizacyjny Przew. Księdza zaowocował między innymi budową kościoła w Konarzynach, a także rozbudową i modernizacją kościołów w Starej Kiszewie i Brodnicy Górnej...". 20 grudnia tego roku otrzymał ponadto nominację na duszpasterza do spraw charytatywnych w dekanacie stężyckim.

 

Z chwilą osiągnięcia kanonicznego wieku emerytalnego biskup diecezjalny przeniósł go z dniem 1 lipca 1996 r. w stan spoczynku.

 

Ks. Jan Tkaczyk zmarł 8 lipca 1997 r. w wypadku samochodowym.

 

Pochowany został w Brodnicy Górnej. Eksportę w dniu 11 lipca poprowadził ks. inf. Tadeusz Borcz    z Pelplina, kazanie w dniu pogrzebu (12 lipca) wygłosił ks. kan. Stanisław Zawacki z Gdyni - Orłowa, zaś liturgii pogrzebowej przewodniczył biskup Jan Bernard Szlaga. W pogrzebie wzięło udział kilkudziesięciu kapłanów z trzech diecezji metropolii.